PŁACA MINIMALNA W UE

Procedury ustalania warunków wynagradzania pracowników delegowanych oraz ich kontroli zostały wprowadzone przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dnia 15 maja 2014r., w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, zmieniająca rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynku wewnętrznym.

Głównym celem wprowadzenia wskazanej dyrektywy jest wprowadzenie norm chroniących prawa pracowników delegowanych. W szczególności uregulowania te wskazują na konieczność zagwarantowania pracownikom delegowanym takich warunków zatrudnienia, jakie obowiązują w Państwie w którym usługa ma być świadczona. Nadto dyrektywa ustala zasady transgranicznego świadczenia usług z wykorzystaniem pracowników delegowanych na warunkach uczciwej konkurencji i z zachowaniem unijnej swobody świadczenia usług. Dyrektywa zobowiązuje Państwa Członkowskie do ścisłej współpracy w zakresie legalności świadczenia pracy przy korzystaniu z pracowników delegowanych. Każde Państwo Członkowskie jest zobowiązane do wprowadzenia takich regulacji wewnętrznych, które zapewnią należyty poziom ochrony praw pracowniczych pracowników delegowanych oraz zagwarantują skuteczną kontrolę i egzekwowanie tych norm. Zasady monitorowania legalności pracy pracowników delegowanych określone są ramowo w przepisach art. 9 Dyrektywy. Zgodnie z jego treścią Państwa członkowskie mogą wprowadzać jedynie wymogi administracyjne i środki kontrolne niezbędne do zapewnienia skutecznego monitorowania zgodności z zobowiązaniami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie i dyrektywie 96/71/WE, o ile takie wymogi i środki są uzasadnione i proporcjonalne zgodnie z prawem Unii.

W tym celu Państwa Członkowskie mogą wprowadzić w szczególności następujące środki:

• a) wymóg w stosunku do usługodawcy prowadzącego działalność w innym państwie członkowskim dotyczący złożenia odpowiedzialnym właściwym organom krajowym zwykłego oświadczenia, najpóźniej w momencie rozpoczęcia świadczenia usług, w języku urzędowym (lub jednym z języków urzędowych) przyjmującego państwa członkowskiego lub w innym języku lub językach akceptowanych w przyjmującym państwie członkowskim, zawierającego istotne informacje niezbędne w celu umożliwienia przeprowadzenia kontroli sytuacji faktycznej w miejscu pracy, w tym:
  (i) dane identyfikacyjne usługodawcy;
  (ii) przewidywaną liczbę pracowników delegowanych, wraz z danymi umożliwiającymi ich identyfikację;
  (iii) osoby, o których mowa w lit. e) i f);
  (iv) przewidywany czas trwania delegowania, przewidywane daty rozpoczęcia i zakończenia delegowania;
  (v) adres/adresy miejsca pracy; oraz
  (vi) charakter usług uzasadniający delegowanie;
• b) wymóg przechowywania, udostępniania lub zachowywania w okresie delegowania i w dostępnym oraz jasno określonym miejscu na swoim terytorium, takim jak miejsce pracy lub plac budowy, lub, w przypadku pracowników mobilnych w sektorze transportu, w bazie operacyjnej lub w pojeździe, przy użyciu którego świadczona jest usługa, papierowych lub elektronicznych kopii umowy o pracę lub dokumentu równoważnego w rozumieniu dyrektywy Rady 91/533/EWG (13), w tym, w stosownych przypadkach, dodatkowych informacji, o których mowa w art. 4 tej dyrektywy, kart płac, rozliczeń czasu pracy wskazujących rozpoczęcie, zakończenie i długość dnia pracy oraz dowodów wypłaty wynagrodzeń lub kopii dokumentów równoważnych;
• c) wymóg dostarczenia w rozsądnym terminie dokumentów, o których mowa w lit. b), po zakończeniu okresu delegowania, na wniosek organów przyjmującego państwa członkowskiego;
• d) wymóg przedłożenia tłumaczenia dokumentów, o których mowa w lit. b), na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych przyjmującego państwa członkowskiego lub na inne języki akceptowane przez przyjmujące państwo członkowskie;
• e) wymóg wskazania osoby do kontaktów z właściwymi organami państwa przyjmującego, w którym świadczone są usługi, oraz do przesyłania i otrzymywania dokumentów lub zawiadomień w razie potrzeby;
• f) wymóg wskazania osoby do kontaktów, działającej jako przedstawiciel, za którego pośrednictwem odpowiedni partnerzy społeczni mogą, w razie potrzeby, dążyć do nakłonienia usługodawcy do rozpoczęcia rokowań zbiorowych w przyjmującym państwie członkowskim zgodnie z prawem krajowym lub praktyką krajową, w okresie świadczenia usług. Osoba ta nie musi być tożsama z osobą, o której mowa w lit. e), i nie musi przebywać na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego, musi jednak być dostępna na rozsądny i uzasadniony wniosek.

Państwa członkowskie mogą wprowadzić inne wymogi administracyjne i środki kontrolne, jeśli pojawią się okoliczności lub nastąpią nowe wydarzenia wskazujące, że obecne wymogi administracyjne i środki kontrolne nie są wystarczające lub skuteczne do zapewnienia efektywnego monitorowania zgodności z wymogami określonymi w dyrektywie 96/71/WE i w niniejszej dyrektywie, pod warunkiem że takie nowe wymogi i środki są uzasadnione i proporcjonalne.

Szczegółowe zasady obowiązujące w poszczególnych Państwach Członkowskich opisane są na stronie głównej klikając we flagę konkretnego państwa.